4- KENDİSİ(NİN İKNA
EDİLMESİ) İÇİN ALLAH ADI ÜZERİNE YEMİN EDİLEN HERKES (EDİLEN YEMİNE) RAZI
OLSUN. BABI
حَدَّثَنَا
مُحَمَّد بن
إسماعيل بن
سمرة. حَدَّثَنَا
أسباط بن
حَدَّثَنَا،
عن مُحَمَّد
بن عجلان، عن
نافع، عن ابن
عمر؛ قَالَ: - سمع
النَّبِيّ
صَلَى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَم رجلا
يحلف بأبيه
فقال: ((لا
تحلفوا
بآبائكم. من
حلف بالله
فليصدق. ومن
حلف له بالله
فليرض. ومن لم
يرض. بالله،
فليس من
اللَّه)).
فِي
الزَوَائِد:
رجال
إِسْنَاده
ثقات.
İbn-i Ömer
(r.a.)'dan rivayet edildiğine göre: Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), bir
adamın, kendi babasının üzerine yemin ettiğini işitti ve bunun üzerine:
«Babalarınız üzerine (sakın) yemin etmeyiniz. Allah'a yemin eden bir kimse
doğru söylesin. Kendisi(nin ikna edilmesi) için Allah'a yemin edilen bir kimse,
razı olsun! (Yeminin gereğini kabul etsin). Allah (adına edilen and) a rıza
göstermeyen kimse Allah'a yakın değildir.»
Not: Bunun
senedindeki ravilerin sika oldukları Zevaid'de bildirilmiştir.
AÇIKLAMA 2102’de.